23:59
2025
instalacja wideo, 12 kanałowe wideo w pętli, konstrukcja stalowa
Galeria Entropia – Wrocław
Wybuch bomby może funkcjonować jako metafora symbolizująca nieoczekiwane i dramatyczne zmiany w życiu, zachodzące zarówno na poziomie jednostkowego człowieka (skala mikro), jak i całego społeczeństwa (skala makro). Takie wydarzenie doprowadza do ruiny cały dotychczasowy porządek rzeczy, niszcząc przestarzałe struktury i zmuszając do zbudowania wszystkiego od nowa – co może doprowadzić do chaosu lub nowej ery stabilności i prosperity.
Materiał z tzw. „drugiej ręki” stał się dla mnie tworzywem do budowania nowych wartości stających się opowieścią o paradoksie czasu. Punktem wyjścia podczas pracy nad instalacją było stworzenie w technice found footage zasobu sekund od 01:00 do 00:00, które tworzą chronologiczną minutę. Jako baza posłużyły mi popularne filmy akcji a dokładniej sceny z odliczaniem do wybuchu bomb. W dalszej pracy nad instalacją zacząłem tworzyć sytuację wielowymiarową, która prowadzi do zaprzeczenia logice czasu, bowiem zwielokrotnienie ekranów tworzy organizm „bombardujący czasem”, stając się labiryntem, jednocześnie w czasie i poza nim. Różnej wielkości ekrany telewizyjne zainstalowałem na rusztowaniach, uprzestrzenniając obraz.
Wideo-instalacja wprowadza widzów w paradoks czasu, porusza motywy cykliczności, linearności oraz jego umowności. Bowiem w płynnej nowoczesności paranoidalny charakter czasu i jego niestabilne postrzeganie staje się kolejnym źródłem egzystencjalnych rozterek. Istotnym elementem mojej pracy jest sposób postrzegania czasu jako narzędzia opresji i socjologicznej kontroli, metod szczególnie wykorzystywanych w ustroju kapitalistycznym.
2025
instalacja wideo, 12 kanałowe wideo w pętli, konstrukcja stalowa
Galeria Entropia – Wrocław
Wybuch bomby może funkcjonować jako metafora symbolizująca nieoczekiwane i dramatyczne zmiany w życiu, zachodzące zarówno na poziomie jednostkowego człowieka (skala mikro), jak i całego społeczeństwa (skala makro). Takie wydarzenie doprowadza do ruiny cały dotychczasowy porządek rzeczy, niszcząc przestarzałe struktury i zmuszając do zbudowania wszystkiego od nowa – co może doprowadzić do chaosu lub nowej ery stabilności i prosperity.
Materiał z tzw. „drugiej ręki” stał się dla mnie tworzywem do budowania nowych wartości stających się opowieścią o paradoksie czasu. Punktem wyjścia podczas pracy nad instalacją było stworzenie w technice found footage zasobu sekund od 01:00 do 00:00, które tworzą chronologiczną minutę. Jako baza posłużyły mi popularne filmy akcji a dokładniej sceny z odliczaniem do wybuchu bomb. W dalszej pracy nad instalacją zacząłem tworzyć sytuację wielowymiarową, która prowadzi do zaprzeczenia logice czasu, bowiem zwielokrotnienie ekranów tworzy organizm „bombardujący czasem”, stając się labiryntem, jednocześnie w czasie i poza nim. Różnej wielkości ekrany telewizyjne zainstalowałem na rusztowaniach, uprzestrzenniając obraz.
Wideo-instalacja wprowadza widzów w paradoks czasu, porusza motywy cykliczności, linearności oraz jego umowności. Bowiem w płynnej nowoczesności paranoidalny charakter czasu i jego niestabilne postrzeganie staje się kolejnym źródłem egzystencjalnych rozterek. Istotnym elementem mojej pracy jest sposób postrzegania czasu jako narzędzia opresji i socjologicznej kontroli, metod szczególnie wykorzystywanych w ustroju kapitalistycznym.
- 23:59
2025
video installation, 12-channel video loop, steel structure
Entropia Gallery – Wrocław
The explosion of a bomb can function as a metaphor symbolizing unexpected and dramatic changes in life, occurring both on the individual (micro) level and the societal (macro) scale. Such an event brings the existing order to ruin, destroying outdated structures and forcing everything to be rebuilt from scratch – which may lead to chaos or to a new era of stability and prosperity.
Second-hand material became, for me, a medium for constructing new values – becoming a narrative about the paradox of time. The starting point for the installation was to create, using found footage techniques, a resource of seconds from 01:00 to 00:00, forming a chronological minute. As source material, I used popular action films, specifically scenes with countdowns to bomb explosions. As I continued working on the installation, I began constructing a multidimensional situation that defies the logic of time. The multiplication of screens creates an organism that “bombardswith time,” becoming a labyrinth that exists both within and outside of time. TV screens of various sizes were installed on scaffolding, giving the image a spatial dimension.
The video installation immerses viewers in the paradox of time, exploring themes of cyclicality, linearity, and the conventional nature of time itself. In the fluid modern era, the paranoid character of time and its unstable perception has become yet another source of existential anxiety. A crucial element of my work is the notion of time as a tool of oppression and sociological control – methods particularly employed within the capitalist system.
f/p: Adrian Janisio
Horyzont
2025
5 kanałowa animacja w pętli 0’59’’, ekrany smartfonów
Galeria Entropia – Wrocław
Horyzont przybrał formę pulsującego ciągu słów w kolorze czerwonym, poprzez zastosowanie migotliwej animacji nawiązującej w estetyce do zegarków elektronicznych, prowadząc jednocześnie dialog z instalacją pt. 23:59. Do jej realizacji wykorzystałem 5 smartfonów, których kontury właściwie znikają w wyciemnionej pustej sali Wrocławskiej Galerii Entropia w całości poświęconej ekspozycji, która jednocześnie stanowi jej dopełnienie.
Moim celem było postawienie widza twarzą w twarz (dosłownie i w przenośni) z uciekającym życiem i zbliżającą się śmiercią i pozostawienia go z pytaniem - jak szybko płynie czas?
2025
5 kanałowa animacja w pętli 0’59’’, ekrany smartfonów
Galeria Entropia – Wrocław
Horyzont przybrał formę pulsującego ciągu słów w kolorze czerwonym, poprzez zastosowanie migotliwej animacji nawiązującej w estetyce do zegarków elektronicznych, prowadząc jednocześnie dialog z instalacją pt. 23:59. Do jej realizacji wykorzystałem 5 smartfonów, których kontury właściwie znikają w wyciemnionej pustej sali Wrocławskiej Galerii Entropia w całości poświęconej ekspozycji, która jednocześnie stanowi jej dopełnienie.
Moim celem było postawienie widza twarzą w twarz (dosłownie i w przenośni) z uciekającym życiem i zbliżającą się śmiercią i pozostawienia go z pytaniem - jak szybko płynie czas?
- Horizon
2025
5-channel looped animation 0’59’’, smartphone screens
Entropia Gallery – Wrocław
Horizon takes the form of a pulsating sequence of red words, created using a flickering animation that aesthetically references digital watch displays, while simultaneously entering into a dialogue with the installation titled 23:59. The work is presented on five smartphones, whose outlines almost disappear in the darkened, empty space of Wrocław’s Entropia Gallery — a space entirely dedicated to the exhibition, of which this piece is an integral part.
My aim was to confront the viewer — both literally and metaphorically — with the notion of life slipping away and death approaching, leaving them with a simple yet profound question: How fast does time flow?
f/p: Adrian Janisio
2025
performance
Festiwal Sztuki Aktywnej – Kierunek Performance
Galeria CKiS Wieża ciśnień w Koninie
- Who is sowing a storm?
2025
performance
Active Art Festival - Direction of Performance
Gallery CKiS Water Tower in Konin
f/p: Michał Pietrzak
2025
performance
IV Międzyuczelniany Przegląd Performance AKTOMAR – Teatr KTO
Kraków
- Hibrid
2025
performance
IV Intercollegiate AKTOMAR Performance Review - KTO Theatre
Krakow
f/p: Michał Pietrzak
2024
performance
Skanowanie Ewy Zarzyckiej – Pawilon czterech kopuł
Muzeum Narodowe we Wrocławiu
performance
Scanning Ewa Zarzycka – Pavilion of the Four Domes
National Museum in Wroclaw
f/p: Jarosław Słomski
Schwanengesang
2024
wideo w pętli, 00’15’’
kościół poewangelicki w Goszczu
Praca Shwanengesang (Łabędzi śpiew) została zrealizowana w przestrzeni XVIII wiecznego rokokowego kompleksu pałacowego w Goszczu. Nawiązuje do historii miejsca oraz ostatniego właściciela majątku Henricha von Reichenbacha, który szczególną miłością darzył mieszkające w parkowych stawach łabędzie. Zabicie przez członka rodziny królewskiej jednego z nich spowodowało decyzję Reichenbacha o całkowitym zakazie polowań i zlikwidowaniu domku myśliwskiego. Praca została stworzona do przestrzeni sklepienia chóru Kościoła poewangelickiego, który należy do kompleksu pałacowego. Tytuł został zaczerpnięty ze zbioru pieśni skomponowanych przez Franza Schuberta w 1828 roku, którego fragment utworu został wykorzystany jako warstwa dźwiękowa pracy.
2024
wideo w pętli, 00’15’’
kościół poewangelicki w Goszczu
Praca Shwanengesang (Łabędzi śpiew) została zrealizowana w przestrzeni XVIII wiecznego rokokowego kompleksu pałacowego w Goszczu. Nawiązuje do historii miejsca oraz ostatniego właściciela majątku Henricha von Reichenbacha, który szczególną miłością darzył mieszkające w parkowych stawach łabędzie. Zabicie przez członka rodziny królewskiej jednego z nich spowodowało decyzję Reichenbacha o całkowitym zakazie polowań i zlikwidowaniu domku myśliwskiego. Praca została stworzona do przestrzeni sklepienia chóru Kościoła poewangelickiego, który należy do kompleksu pałacowego. Tytuł został zaczerpnięty ze zbioru pieśni skomponowanych przez Franza Schuberta w 1828 roku, którego fragment utworu został wykorzystany jako warstwa dźwiękowa pracy.
Schwanengesang
2024
video loop, 00'15''
post-evangelical church in Goszcz
The work Shwanengesang (The swan song) was realized in the space of the 18th century rococo palace complex in Goszcz. It refers to the history of the place and the last owner of the estate, Henrich von Reichenbach, who had a special love for the swans living in the park's ponds. The killing of one of them by a member of the royal family resulted in Reichenbach's decision to ban hunting altogether and liquidate the hunting lodge. The work was created for the space of the choir vault of the post-evangelical church, which belongs to the palace complex. The title was taken from a collection of songs composed by Franz Schubert in 1828, an excerpt of which was used as the work's sound layer.
2024
video loop, 00'15''
post-evangelical church in Goszcz
The work Shwanengesang (The swan song) was realized in the space of the 18th century rococo palace complex in Goszcz. It refers to the history of the place and the last owner of the estate, Henrich von Reichenbach, who had a special love for the swans living in the park's ponds. The killing of one of them by a member of the royal family resulted in Reichenbach's decision to ban hunting altogether and liquidate the hunting lodge. The work was created for the space of the choir vault of the post-evangelical church, which belongs to the palace complex. The title was taken from a collection of songs composed by Franz Schubert in 1828, an excerpt of which was used as the work's sound layer.
f/p: Tomasz Drewicz
Wewnątrz świata
2024
performance, dokumentacja wideo
Festival Now we fall horizontally – Midway Gallery
Boston (USA)
Gumowa piłka z rysunkiem globusa, szczelnie oplata moja głowę i stopniowo napełnia się szkodliwym dwutlenkiem węgla, wdmuchiwanym przeze mnie oraz towarzyszące mi osoby.
Performancem zrealizowany w Bostonie (USA) nad brzegiem Oceanu Atlantyckiego próbuję zwrócić uwagę na wzrost zawartości dwutlenku węgla w powietrzu, co bezpośrednio przyczynia się do globalnego ocieplenia. Stany Zjednoczone są drugim co do wielkości po Chinach emitentem CO2 z całkowitą emisją dwutlenku węgla wynoszącą 5057 milionów ton rocznie.
2024
performance, dokumentacja wideo
Festival Now we fall horizontally – Midway Gallery
Boston (USA)
Gumowa piłka z rysunkiem globusa, szczelnie oplata moja głowę i stopniowo napełnia się szkodliwym dwutlenkiem węgla, wdmuchiwanym przeze mnie oraz towarzyszące mi osoby.
Performancem zrealizowany w Bostonie (USA) nad brzegiem Oceanu Atlantyckiego próbuję zwrócić uwagę na wzrost zawartości dwutlenku węgla w powietrzu, co bezpośrednio przyczynia się do globalnego ocieplenia. Stany Zjednoczone są drugim co do wielkości po Chinach emitentem CO2 z całkowitą emisją dwutlenku węgla wynoszącą 5057 milionów ton rocznie.
Inside the world
2024
performance, video documentation
Festival Now we fall horizontally – Midway Gallery
Boston (USA)
A rubber ball with a drawing of a globe tightly wraps around my head and gradually fills with harmful carbon dioxide, blown in by me and the people accompanying me.
Performancem made in Boston (USA) on the shores of the Atlantic Ocean, I try to draw attention to the increase of carbon dioxide in the air, which directly contributes to global warming. The United States is the second largest CO2 emitter after China with total carbon dioxide emissions of 5057 million tons per year.
2024
performance, video documentation
Festival Now we fall horizontally – Midway Gallery
Boston (USA)
A rubber ball with a drawing of a globe tightly wraps around my head and gradually fills with harmful carbon dioxide, blown in by me and the people accompanying me.
Performancem made in Boston (USA) on the shores of the Atlantic Ocean, I try to draw attention to the increase of carbon dioxide in the air, which directly contributes to global warming. The United States is the second largest CO2 emitter after China with total carbon dioxide emissions of 5057 million tons per year.
f/p: Jagoda Opania, Jarosław Słomski
2024
obiekt, stal, płótno, popiół
310cm x 60cm x 30cm
- Black Sun
2024
object, steel, canvas, ash
310cm x 60cm x 30cm
f/p: Marcin Derda
Widma zmian
2024
fotografia cyfrowa, wydruk na papierze
36cmx28cm, 70cmx50cm, 61cmx91cm
Zygmunt Bauman w Życiu na przemiał pisze: Czy wyrzucamy rzeczy dlatego, że są brzydkie, czy może rzeczy stają się brzydkie dlatego, że przeznaczyliśmy je do wyrzucenia?
Wypatrując zmiany dostrzegam Bałmanowskie rzeczy odrzucone, niechciane, pozornie niepotrzebne byty. Czekają na nową funkcję - odrodzenie.
2024
fotografia cyfrowa, wydruk na papierze
36cmx28cm, 70cmx50cm, 61cmx91cm
Zygmunt Bauman w Życiu na przemiał pisze: Czy wyrzucamy rzeczy dlatego, że są brzydkie, czy może rzeczy stają się brzydkie dlatego, że przeznaczyliśmy je do wyrzucenia?
Wypatrując zmiany dostrzegam Bałmanowskie rzeczy odrzucone, niechciane, pozornie niepotrzebne byty. Czekają na nową funkcję - odrodzenie.
Spectres of change
2024
digital photography, print on paper
36cmx28cm, 70cmx50cm, 61cmx91cm
Zygmunt Bauman writes in Wasted Lives : Do we throw things away because they are ugly, or do things become ugly because we intended them to be thrown away?
Looking for change, I see Bałman's discarded things, unwanted, seemingly unnecessary entities. They are waiting for a new function - rebirth.
2024
digital photography, print on paper
36cmx28cm, 70cmx50cm, 61cmx91cm
Zygmunt Bauman writes in Wasted Lives : Do we throw things away because they are ugly, or do things become ugly because we intended them to be thrown away?
Looking for change, I see Bałman's discarded things, unwanted, seemingly unnecessary entities. They are waiting for a new function - rebirth.
f/p: Michał Kałużny
Widok na cztery strony świata
2024
instalacja wideo, wideo w pętli 6’25”, obiekt, plexi
Galeria OP_ENHEIM - Nie czas żałować róż, gdy płoną lasy. Kuratorka - Kama Wróbel. Projekt zrealizowany w ramach programu OP_YOUNG
Od lat 40. w okolicy Konina na tereny wydobywcze przeznaczono szereg zamieszkałych wsi i terenów rolniczych. 18 stycznia 1982 r. decyzją Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa, rozpoczęto proces wywłaszczania wsi Komorowo pod odkrywkę Jóźwin. W 2010 r. odkrywkę tę zamknięto a wyrobisko zaczęło być napełniane wodą w celu stworzenia sztucznego zbiornika do celów rekreacyjnych.
Jednymi z mieszkańców wysiedlonych z wioski Komorowo byli moi dziadkowie, którzy opuszczając dom zabrali ze sobą betonowy słupek triangulacyjny, który wyznaczał granicę działki oraz cztery strony świata.
Sceny do filmu kręcone były w zalanym wyrobisku odkrywki Jóźwin. Dźwięk został zarejestrowany w działającej obecnie odkrywce Tomisławice.
2024
instalacja wideo, wideo w pętli 6’25”, obiekt, plexi
Galeria OP_ENHEIM - Nie czas żałować róż, gdy płoną lasy. Kuratorka - Kama Wróbel. Projekt zrealizowany w ramach programu OP_YOUNG
Od lat 40. w okolicy Konina na tereny wydobywcze przeznaczono szereg zamieszkałych wsi i terenów rolniczych. 18 stycznia 1982 r. decyzją Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa, rozpoczęto proces wywłaszczania wsi Komorowo pod odkrywkę Jóźwin. W 2010 r. odkrywkę tę zamknięto a wyrobisko zaczęło być napełniane wodą w celu stworzenia sztucznego zbiornika do celów rekreacyjnych.
Jednymi z mieszkańców wysiedlonych z wioski Komorowo byli moi dziadkowie, którzy opuszczając dom zabrali ze sobą betonowy słupek triangulacyjny, który wyznaczał granicę działki oraz cztery strony świata.
Sceny do filmu kręcone były w zalanym wyrobisku odkrywki Jóźwin. Dźwięk został zarejestrowany w działającej obecnie odkrywce Tomisławice.
A view of the four sides of the world
2024
video installation, video loop 6’25”, object, plexiglass
OP_ENHEIM Gallery - It's no time to regret the roses when the forests burn. Curated by Kama Wróbel. Project realized in the framework of the OP_YOUNG program.
Since the 1940s, a number of inhabited villages and agricultural areas in the Konin area have been earmarked for mining. On January 18, 1982, by decision of the Minister of Spatial Planning and Construction, the process of expropriating the village of Komorowo for the Jóźwin opencast began. In 2010, the quarry was closed and the pit began to be filled with water to create an artificial reservoir for recreational purposes.
One of the residents displaced from the village of Komorowo was my grandparents, who, when leaving their home, took with them a concrete triangulation post that marked the plot boundary and the four sides of the world.
Scenes for the film were shot in the flooded pit of the Jóźwin open pit. The sound was recorded in the Tomisławice open pit, which is now in operation.
2024
video installation, video loop 6’25”, object, plexiglass
OP_ENHEIM Gallery - It's no time to regret the roses when the forests burn. Curated by Kama Wróbel. Project realized in the framework of the OP_YOUNG program.
Since the 1940s, a number of inhabited villages and agricultural areas in the Konin area have been earmarked for mining. On January 18, 1982, by decision of the Minister of Spatial Planning and Construction, the process of expropriating the village of Komorowo for the Jóźwin opencast began. In 2010, the quarry was closed and the pit began to be filled with water to create an artificial reservoir for recreational purposes.
One of the residents displaced from the village of Komorowo was my grandparents, who, when leaving their home, took with them a concrete triangulation post that marked the plot boundary and the four sides of the world.
Scenes for the film were shot in the flooded pit of the Jóźwin open pit. The sound was recorded in the Tomisławice open pit, which is now in operation.
f/p: Alicja Kielan